Οχι στην "επανασταστική γυμναστική"

Δήλωση του Ηλία Κανέλλη Μέλους του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ

Μόλις πληροφορηθήκαμε ότι το περίφημο διασωματειακό όργανο των συνδικάτων Τύπου προαποφάσισε απεργιακή κινητοποίηση την επόμενη εβδομάδα, μάλιστα για δύο ημέρες – με αιτήματα κάτι νεφελώδη περί αντίστασης στο κούρεμα των ομολόγων και διάφορες άλλες πολιτικές εκτιμήσεις που, όλες, ταυτίζονται με τις θέσεις μιας ανεδαφικής ακραίας αριστεράς (αλλά και της λεγόμενης αντιμνημονιακής άκρας δεξιάς).

Ποιο είναι το αίτημα της απεργίας για τα συμφέροντα του κλάδου; Είναι δυνατόν να απεργήσουμε για το PSI; Και δεν είναι προσβλητικό, για δημοσιογράφους και αναγνώστες, ακροατές, τηλεθεατές, ίσως στο πιο σύνθετο πρόβλημα της μεταπολιτευτικής περιόδου να επιβάλλεται η πιο απλοϊκή και μονοδιάστατη θέση.

Ανεξαρτήτως από την πολιτική στόχευση μιας τέτοιας κίνησης, ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί ότι μια τέτοια απόφαση είναι καταστροφική για τους εργαζόμενους. Με συρρικνωμένο το εισόδημά τους λόγω της χωρίς στόχο επαναστατικής γυμναστικής στην οποία υπέβαλε η ΕΣΗΕΑ τα μέλη της το προηγούμενο διάστημα, που δεν έφερε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, οι δημοσιογράφοι καλούνται να ελαφρύνουν το μισθολογικό κόστος των εταιρειών Τύπου, δηλαδή των εργοδοτών τους, που θα εξοικονομήσουν ακόμα δυο ημερομίσθια από τον γλίσχρο και κουρεμένο μισθό των εργαζομένων.

Σε μια τέτοια ανορθολογική και, εντέλει, αντεργατική λογική (η οποία, υπενθυμίζουμε, αποδοκιμάστηκε πριν από μερικές εβδομάδες σε εκλογική διαδικασία δημοψηφισματικού τύπου), η Δημοσιογραφική Μεταρρύθμιση καλεί τα μέλη του δ.σ. της ΕΣΗΕΑ να αποδοκιμάσουν την απόφαση του διασωματειακού και τη μεθόδευση της ανεύθυνης συνδικαλιστικής τους ηγεσίας.

Η μεθόδευση που επιχειρείται είναι απαράδεκτη. Βρίσκεται στον αντίποδα και των συμφερόντων και της πλειοψηφίας των εργαζομένων του κλάδου – καθώς επίσης και της πρόσφατα εκφρασμένης βούλησής τους, που αποδοκίμασαν τέτοιου τύπου απεργιακές μεθοδεύσεις με την ψήφο τους. Από την πλευρά μας, θα προασπίσουμε το δικαίωμα στην εργασία – που είναι βασικό ατομικό δικαίωμα, σε μια εποχή κατά την οποία το συνδικαλιστικό κίνημα μετατρέπεται σε ιμάντα της αντιδραστικής, εσωστρεφούς πολιτικής των ηγεσιών των συνδικάτων και των ιδεολογικών και πολιτικών «καπέλων» τους.

Αθήνα, 14/3/2012