Επίσης θα έπρεπε να διεκδικούμε να είμαστε πλούσιοι και ωραίοι, να μη γερνάμε, να μην πεθαίνουμε. Α, και ειρήνη σε όλο τον κόσμο.
Ανέκαθεν θεωρούσαμε ότι οι συντεχνιακές διεκδικήσεις είναι προκλητικές. Αλλά ότι η προκλητικότητα θα εκφραζόταν με όρους φαρσοκωμωδίας, αυτό δύσκολα μπορούσαμε να το φανταστούμε, ακόμα κι εμείς που έχουμε τόση φαντασία.
Αν, μόνο, οι έλληνες λειτουργοί της πληροφόρησης μπορούσαν να καταλάβουν σε τι θέση βρισκόμαστε – και ως κλάδος και ως χώρα…
Υ.Γ. Επειδή τα προβλήματα στον ελληνικό Τύπο είναι πολύ μεγάλα, μήπως θα έπρεπε οι ενώσεις συντακτών να τα αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα και όχι με 24άωρες απεργιακές... "ντουφεκιές";
Δημοσιογραφική Μεταρρύθμιση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου